Wil je meer jezelf zijn, zonder schrik voor de mening van je vrienden en familie?

Vanaf onze geboorte tot we sterven worden we bestookt door allerlei verwachtingen. Ons beroep wordt verbonden aan een lijst van noodzakelijke eigenschappen en gedragingen. Onze bezittingen reflecteren ons karakter, aanzien en intelligentie.

Elke hobby vertelt dan weer wie we zogezegd zijn als we niet moeten werken. Allemaal onzin. Maar toch zo moeilijk om los te laten. Ik heb dat spel tot voor kort nauwgezet meegespeeld, maar het maakte me niet gelukkig. De grote vraag: Kan het anders? Mijn antwoord: Wees daar maar zeker van! Maar het zal niet gemakkelijk zijn. De maatschappij wil graag dat we in het hokje blijven dat voor ons gekozen werd. Maar wil jij dat ook?

Waarom zou je het overwegen?

Sinds ik steeds minder de zogenaamde regels volg en meer doe wat mij aanspreekt, voel ik me steeds gelukkiger. Het is een echte bevrijding om je los te maken van alle verwachtingen en op zoek te gaan naar jouw authentieke ik. Initieel had ik schrik dat de verwachtingen opgelegd door onze maatschappij, er waren voor een reden. Het doorbreken van zulke verwachtingen, zou betekenen dat ik problemen zou creëren op mijn werk, in mijn gezin en mijn huishouden. Tot mijn grote verbazing gebeurde het omgekeerde. Hoe meer ik me ging gedragen als de persoon die ik echt ben, hoe gemakkelijker mijn leven werd.

Hoe kan dat?

Het aannemen van een valse identiteit, ook in heel banale zaken, kost veel energie. Deze energie kan gebruikt worden om dingen te doen die je graag doet.

Laat je niet vangen in het “meer, meer meer” verhaal. Maar kies je bezittingen, je job, je partner, je vrienden bewust. Alles zou in evenwicht moeten zijn met je authentieke ik. Ik weet niet hoe het zit met jou, maar ik ben zeker niet geboren met deze kennis. Ik heb dit enkel leren kennen nadat ik aan mijn bureau in mijn pratijk zat te wenen, omdat ik besefte dat het leven waar ik zo hard naartoe gewerkt heb, mijn authentieke ik niet reflecteerde. Deze tekst is dus zeker geen betoog om alles te laten vallen. Ik heb ontdekt dat veel van de dingen die ik opgebouwd heb, gewoon ongewijzigd konden blijven. Toch probeer ik meer en meer mijn gedrag, gewoontes, relaties en bezittingen aan te passen aan de persoon die ik echt ben door kleine veranderingen te doen. Mijn proces is nog steeds niet ten einde, maar ik leef veel meer een leven dat reflecteerd wie ik echt ben. En ik probeer me niet teveel aan te trekken van wat moeders, vrouwen, dokters en alle andere rollen die ik vervul, zouden moeten doen.

Er zijn genoeg anderen. Er is maar één jij.

Een van de mooiste voorbeelden is de verwachting dat volwassenen zich deftig moeten gedragen. Hoe ouder ik wordt, hoe meer ik het gevoel krijg dat deze verwachting toeneemt. Dit is moeilijk voor iemand die graag in de auto zingt, dol is op dansen en flauwe grappen maakt. Mijn man is net als ik. Daarom hebben we thuis de afspraak dat we deze onnozele kant van onszelf ten volle tot expressie kunnen brengen. Cedric, mijn man, maakt grappen over onze mannelijke hond die dol is op teven en ik laat mijn valse zangstem horen iedere keer er een leuk liefde op de radio verschijnt. Er is geen beter gevoel dan weten dat je partner al je rare eigenschappen kent en jou toch ten volle graag ziet.

Maar het is niet gemakkelijk om de "zottigheid" van de eerste liefde te onderhouden. Voor mij was dat het meest problematisch na het krijgen van mijn zoontje. Plots was ik mama. Ik dacht dat dit betekende dat ik me vanaf nu verantwoordelijk moest gedragen. En hoe verantwoordelijk is het om rond te springen op het ritme van Beyonce's "Deja Vu"? Deftig zijn, maakte me echter allesbehalve gelukkig. Ik negeerde mijn echte aard. Dus heb ik het opgegeven. Ik zal nooit deftig zijn en dat is absoluut ok. Er zijn genoeg mensen die heel graag deftig zijn. Maar er is maar één ik. Ik wil dat mijn kindje opgroeit met het besef dat jezelf zijn belangrijker is, dan je buigen naar iemands verwachtingen. Het is trouwens ook de beste manier om gelijkgestemde vrienden te vinden. Hoe kan je mensne vinden die jouw diepste ik begrijpen, als jij jezelf niet durft te zijn?

Dan is er nog de andere mythe: “Als je bereikt wat je wil, zal je gelukkig zijn. “ Ik heb het geluk gehad een paar jaar geleden mijn grootste droom waar te maken: mijn transformatie naar huisarts. Was ik gelukkig? Jammer genoeg niet. Van zodra ik mijn doel bereikte, werd ik geplaagd door 3 vragen:

1. Wat nu?

2. Hoe zal ik gelukkig zijn, als ik mijn authenticiteit heb moeten achterlaten om deze droom te bereiken?

3. Kan ik mezelf zijn en mijn beroep uitoefenen?

Talloze mensen hebben hun kleine en grote dromen bereikt en velen van hen hebben dezelfde reacties. Zomaar doelen bereiken zonder rekening te houden met jouw authentieke ‘ik’ zal je nooit gelukkig maken.

Hoe vind je jouw authentieke 'ik'?

Er zijn verschillende manieren. Hier wil ik er twee bespreken.

Ten eerste kan je ervoor zorgen dat terwijl je naar je droom toe klimt je jezelf meebrengt op je tocht. Kan dat niet? Dan is het misschien tijd om stil te staan of jij aan het klimmen bent naar een droom die jij echt wil bereiken en niet naar één die je denk te moeten bereiken.

Ten tweede kan je nadat je jouw doelstelling bereikt hebt op zoek gaan naar een manier om je authenticiteit terug te vinden in deze nieuwe situatie. Dat laatste is exact wat ik gedaan heb. Dat is de reden dat deze website bestaat. Het is een manier om mijn creativiteit en liefde voor boeken een plaats te geven in mijn drukke schema van dokter. Het is een manier voor mij om een leven te lijden die meer in lijn ligt met mijn ware aard. Wat zou jij kunnen doen?

Hopelijk heb ik jouw geïnspireerd op zoek te gaan naar jouw authentieke ik. Je zal er geen spijt van hebben. De hoeveelheid positieve energie die je zult voelen is ongelooflijk. Ik stel niet voor om geen enkele maatschappelijke regel meer te volgen. Maar het leven is te kort om te pretenderen gelukkig te zijn. Denk zeker niet dat dit een eenmalige aanpassing is. Dagelijks vraag ik me af of het echt nuttig is om iets op een bepaalde manier te doen of het gewoon iets is dat opgelegd is door de maatschappij. Soms laat ik me vangen in het web van maatschappelijke verwachtigen, vaak maak ik me weer los. Ik ben nooit kwaad op mezelf. Het perfecte leven bestaat niet. Enkel één waar je later trots op bent, omdat het jou echt gelukkig maakt.

Vragen om over na te denken

1. hou je van jouw beroep of doe jij het om te voldoen aan bepaalde verwachtingen die je omgeving heeft?

2. gedraag je jezelf in lijn met jouw diepste ik of in lijn met wat jouw opgelegd wordt door de mensen rondom jou?

3. weten jouw partner/jouw kinderen/jouw vrienden wie jij echt ben? Heb jij het lef om ze je ware aard te tonen?

4. wil jij dat grote huis, die auto... of denk je dat jij het hoort te hebben? Denk je dat het jou meer aanzien zal geven of zal het jou echt gelukkig maken?

Wil je extra hulp om jezelf te vinden?

Bekijk dan deze video.

bekijk video

Referenties

1. Doyle, G. (2020). Referencing: Ongetemd leven. (1st ed.). Utrecht, LG: Kosmos Uitgevers.

2. Beck, M. (2021). Referencing: The way of integrity. (1ste ed.). London, Little Brown Book Group.