Waarom kiezen voor jezelf, je meer vrienden zal geven.

Ik kan niet tellen hoeveel keer iemand mij de raad gaf om mijn grenzen te bewaren. Maar ik wilde niet luisteren.

Wanneer me iemand deze raad gaf, kwamen de volgende vragen spontaan in mij op:

Is grenzeloze liefde niet de puurste vorm van liefde?

Maakt het me geen nobele persoon als ik mijn liefde weggeef zonder respect voor hetgeen ik gegeven heb te verwachten?

Zijn mensen die me aanraden mijn grenzen te stellen niet gewoon minder emotioneel matuur?

Deze vragen hebben me jarenlang tegengehouden om iets aan mijn gedrag te veranderen. Tot ik op een dag besefte dat ik hiermee de mensen rond mij schade berokkende. Ik hoop dat jij dit ook inziet. Omdat je zoveel meer zal kunnen geven, als je jouw grenzen bewaakt.

Wat zijn de gevaren van grenzeloze liefde?

Vele mensen zijn bang hun liefde te tonen. Dit komt vaak door de ongezonde dynamiek die kan ontstaan als een persoon liefdevol is, maar moeite heeft met zelfzorg en grenzen afbakenen. Dit is een fenomeen ik vaak zie in de praktijk. Mensen geven alles uit naam van de liefde. Ze draineren als het waren hun volledige batterij. Dit maakt hen dan op hun beurt hulpbehoevend. Nu moeten zijn een manier vinden om hun batterij op te laden. Jammer genoeg gebeurt dit nogal eens door dysfunctioneel gedrag zoals klagen, woedde uitbarstingen, beschuldigen. Dit zijn allemaal uitingen van de slachtofferrol. Velen vinden zelfzorg een egoïstische daad. Een visie die vaak extra steun vindt in onze moderne maatschappij. Maar zijn ze minder egoïstisch als we niet genoeg voor onszelf zorgen en onze energie dat uit onze omgeving moeten putten?

Een bijkomend nadeel is dat de mensen die onze batterij draineren , vaak niet dezelfde zijn als degenen die deze opladen. Vaak draineert onze omgeving ons. Maar is het ons gezin en naaste vrienden die onze batterij opnieuw opladen. Zo ontstaat er een belangrijk energielek van de mensen die ons graag zien naar de mensen die van onze diensten gebruik maken. Als we onze vrienden en familie graag zien, zouden we niet beter gaan zorgen voor onszelf en onze grenzen meer afbakenen? Dit is zeker geen betoog om mensen die veel geven een schuldgevoel aan te praten. Ik hou van mensen die veel liefde geven. Het heeft vaak jammer genoeg iets te maken met een moeilijke kindertijd. Er is gewoon een manier om veel te geven en toch gelukkig te zijn. Dit gebeurd door af te bakenen hoeveel energie jij kan geven, zonder jezelf te ondermijnen en genoeg rust te nemen als je die grens bereikt hebt.

Dit is een oproep om ons slachtoffer kostuum op de juiste plaats te leggen en dit in de vuilnisbak.

Wat doet grenzeloze liefde met mij?

Mijn man bezoekt graag gebouwen met een rijke geschiedenis. Een aantal jaar geleden brachten we een bezoekje aan villa Cavrois in Croix , een stad dicht bij de Belgische grens. Er was jammer genoeg geen parking voor het gebouw zelf. Dus we moesten onze wagen een kleine kilometer verder parkeren. De wandeling naar de villa zelf, was een toegangsticket waard. Ik heb daar de grootste villa's van mijn leven gezien. Sint-Maartens-Latem leek nu maar een bescheiden stadje. Villa Cavrois zelf was magnifiek. Een echte parel van moderne architectuur. De muren waren bekleed met meters uniek marmer en verschillende zeldzame houtsoorten . Het interessantste deel voor mij was echter niet te villa zelf maar de documentaire van haar geschiedenis. Deze villa was voor vele jaren onbewoond. De foto's van de staat waarin de Frans overheid het gebouw bij aankoop gevonden had, waren pakkend. Er hing geen brokje marmer meer aan de muren en geen restje hout. Alles was gestolen. Hoe kon de rijkste buurt die ik ooit gezien had, zo een prachtig gebouw leegroven? Hadden ze geen geld om hun eigen marmer te kopen? Natuurlijk zullen ze zeggen dat het mensen van buitenaf waren die deze schade teweeggebracht hebben. Maar ik zou graag eens een kijkje willen nemen in sommige huizen. Als mensen een prachtig gebouw kunnen terugbrengen tot een reeks afgebladerde muren, wat gaan ze doen met een persoon die eindeloos geeft? Iedere keer ik me betrap op slechte zelfzorg of faal mijn grenzen aan te geven, denk ik terug aan die foto's. Je kan nog een parel van een persoon zijn, zonder grenzen, zal er niets van je overschieten. Je kan zeggen dat dit onfair is. En ik geef je gelijk. Jaren dacht is dat ik van anderen kon verwachtten dat ze zelf zouden aanvoelen wanneer mijn batterij leeg was. Maar jammer genoeg werkt het zo niet. Het is onze verantwoordelijkheid aan te geven wanneer het genoeg is geweest.

Teveel geven zien ik daarom niet als een uiting van liefde. Alles geven wat je kan zonder jezelf te ondermijnen , is de echte kunst.

Aan de slag!

• Welke wekelijkse activiteiten heb je nodig om ervoor te zorgen dat je batterij nooit leegloopt? Maak een lijst en zoek tijd in je weekschema om deze zaken in te plannen.

• Welke mensen zuigen energie? Welke mensen dragen bij tot mijn welzijn? Maak een lijstje van mensen waar je regelmatig meer communiceert en scoor ze op de volgende lijn:

Hoe meer een persoon jouw energie draineert, hoe lager die op jouw prioriteitenlijst zal staan. Dit is vaak moeilijk als deze persoon een familielid is, maar ook daar is het nuttig jezelf te beperken tot de hoogstnoodzakelijke interacties. Het is tevens tijd om na te denken of je niet beter afscheid neemt van bepaalde personen.

• Probeer jouw grenzen te definiëren. Het zal immers veel gemakkelijker zijn om je grenzen aan te geven, als jij weet hoe zij er voor jouw uitzien. Laat je geen grenzen opleggen van iemand anders. Enkel jij weet hoe ver jij kan gaan.

• Onthoudt dat dit een moeilijk proces is. Patronen die we jaren volgen, breek je niet in één dag. Neem dit allemaal dan ook niet zo serieus. Probeer het als een spel te zien. Falen is niet erg. Zolang je maar blijft proberen.

Laat je prachtige marmer niet van je muren pakken.

Veel succes!

Wil je samen met mij jouw grenzen definiëren en betere vriendschaps-en

liefderelaties opbouwen?

Dan is mijn workshop 'Verrijkende relaties' iets voor jou

ontdek de workshop